São Sebastião do Caí, Rio Grande do Sul, Brazil

sexta-feira, 6 de abril de 2012

Bissie Gelô: Di Besoffne





Ouça a gravação aqui: Hea das graveadne chteck do hia:




BISSIE GELÔ

DI BESOFFNE
- Hic! ...Wós du es gewêhst, wo... hic, di tóche mea es chnêpsie betsóld host?
Sód de Franz, so canone foll das ea foam balcom do geschwíngeld is hin un hea, das ea áusgesihn hot ea ted wérklich falle. De Frido, wo óh so besoff bái em geschtan hat, hot geántwort:
- Es is mea net so gans dáitlich, awa ich ménne het deia di tóche en chnêpsie geschenkt.
- Ia, dan is es ball tsáit das ich deia, hic, en chnêpsie tsurrik betsóle tun.
Dan kráift de Franz in de sêckell un tátscheld no de nickle biss ea so tswói nickle raus bringt. An em sêlwige moment, falle phó so faknátsche mill cháine aus ihnem sêckell, uf dem bodem. En haufe láit wo do in de bodége am kóde sin, losse alles nô un tun nohrme di tswói beôbachte. De frido bickt sich so lamsam fa es gelt uf raffe, awa wi ea in em mitte weg wó, falt ea platt uf de bodem. Hot proviad sich am balcom ón grapche, hot es awa nimmi gephakt se mache.
- Ooopsa! - Hot ea gemént. - Es hot mea de iwa ge... iwa gewicht gefehlt!
- Du láist do als wi wens du besoff weast, Frido! Un alles nohre weche phó so cháincha.
- Há, Há, FFF...ranz, es... is awa... gelt! Ich raffe alles uf, dan betsólst du mea noch en... chnêpsie!
Es dáuat mo wênslich fênef minute biss ea mo nommo uf geschtii is. Dan tun di tswói besoffne sich mo satt aus lache. Dan sêd de Franz mit so en klen lêcheliche an de kant fon em maul:
- Há, há, hic, ...ich mêchte nommo in de séchell gráife un es gelt falle losse fa dich nommo sihn so únngeschicklich um falle.
- Och, Franz! ...Ich mache en wettung das mit deia es sêl, ...es sêlwige passiad wen ich so... bissie gelt falle losse.
- Es glóbe ich awa net, Frido!
De Frido thátscheld dan gans bámblich an em sêckell, hillt phó nickle raus un hot se foa sich faschtráud. Do chmáist de Franz sich dem gelt nô un chlêet di nós gêgen de balcom das es ontlich gehúmmat hot. Do bláibt a so halwa fúnsich do láie. En tsáitche demnô, bewêgeld ea sich so bissie un gukt nô dem Frido. Sain gesicht is foll bluht wo so gans flott aus dem sain nós kimmt. De bodegero bringt dan ene lumpe un de Frido un de bodegero mit samma hon dem sain nós abgeputst.
Wi ea dan mo fill gebluht hat, horra di nickle uf gerraft un em Frido tsurrik gieb. Do hon se sich ón gekukt un sich mo satt gelacht. De Frido hot geschróid:
- Diensta!... Noch tswói chnêpsia!
Fics hon se di tswói chnêpsia ronna geschlón, do sin se so lamsam tsu haus gang, bamblich un toll.
Si sin dan mit samma gang un hon gelacht un geiúkst. Wi si dicht an em Franz sain haus kom sin, hot de Franz saine chlissell geholl un wollt di teia fon sainem haus uf mache.
De Frido hot so dum nêwa ihnem geschtan un, nô en haufe mohl provire un tatschle, hot de Franz net gephakt es loch fon em chlíssell an de teia finne. Ea hot em Frido híllef falangt, awa de fróind hot óh gónics ab gebrum. Franz hot nommo de chlíssell tsurrik falangt, do sóra:
- Frido, hic,... hall mo di teia fest, wall... di is sich am wêeckle un so kan ich net dem chlíssell sain loch finne.
( Ieda énlichkáite sin nua cointsidense.)
............................................................................................


TRADUÇÃO

OS BÊBADOS
- Ic! ...Foi você quem... ic, estes dias me pagou um traguinho?
Disse o Francisco tão bêbado que bamboleava diante do balcão pra lá e pra cá, que parecia que ele realmente iria cair. O Frido, que também estava bêbado e estava parado junto dele, respondeu:
- Não me está bem claro, mas acho que te paguei um traguinho estes dias.
- Sim, então está quase na hora de eu, ic, retornar pagando um traguinho pra ti.
Então o Francisco pega no bolso e tateia por uma moeda, até que ele consegue tirar duas moedas. Neste mesmo instante, caem algumas cédulas amassadas de seu bolso no chão. Diversas pessoas que se encontram carteando naquele ambiente, param tudo para observar os dois. O Frido se abaixa devagar para ajuntar o dinheiro, mas quando estava no meio do caminho ele cai duro no chão. Tentou se agarrar no balcão, mas não conseguiu mais fazê-lo.
- Ooopa! - Ele disse. - Me faltou o e... equilíbrio!
- Tu estás deitado aí, de um jeito que parece estar bêbado, Frido! E tudo isto só por causa de alguns trocados.
- Ah, ah, ah, FFF...rancisco, mas... é ...dinheiro! Eu ajunto tudo e então pato mais um ...traguinho!
Passam-se pelo menos cinco minutos até  que ele novamente conseguiu levantar. Então os dois bêbados se matam rindo. Então o Francisco diz com um leve sorriso no canto da boca:
- Há, há, ic, ...eu gostaria de pegar de novo no bolso e deixar cair o dinheiro para te ver caindo mais uma vez desajeitado.
- Ora, Francisco! ...Eu faço contigo uma aposta que a mes... a mesma coisa aconteceria contigo se eu deixasse cair uns trocados.
- Não acredito nisto Frido!
- O Frido então tateou cambaleante no seu bolso, retirou algumas moedas e as espalhou na sua frente. Então o Francisco se atirou atrás deste dinheiro e bateu o nariz contra o balcão que deu um baita estouro. Então ele ficou meio desacordado. Passado um tempo, ele se remexeu um pouco e olhou para o Frido. Seu rosto etava banhado em sangue que saía generosamente do nariz. O bodegueiro então trouxe um pano e o Frido e o bodegueiro juntos limparam seu nariz. Depois de sangrar bastante, ajuntou as moedas e devolveu ao Frido. Então eles se entreolharam e riram aos cântaros. O Frido então gritou:
- Garçom! ...Mais dois martelinhos!
Ligeirinho tomaram os dois martelinhos e devagar foram para casa, gambaleando e tontos.
Eles então andaram juntos e riram e festejaram gritando. Quando chegaram perto da casa do Francisco, o Francisco pegou a chave e queria abrir a porta de sua casa.
O Frido estava parado do seu lado como um idiota, e após várias tentativas, o Francisco não conseguiu achar o buraco da fechadura de sua casa. Ele pediu ajuda ao Frido, mas o amigo também não conseguiu realizar nada. Francisco então pediu a chave de volta e disse:
- Frido, ic,... segura a porta, porque... ela está se mexendo e assim não consigo achar o buraco da fechadura.
(Cada semelhança é mera coincidência).